De review van het Callisto-protocol: er zal bloed zijn (veel)

Is het spirituele vervolg op Dead Space het spelen waard?

krafton

zwarte meid uit ghostbusters

De eerste game van Striking Distance Studios, geleid door Dead Space-aluin Glen Schofield, wordt deze week gelanceerd. Een mix van sci-fi, actie en regelrechte horror, het heet The Callisto Protocol, en het voelt heel erg aan als een spiritueel vervolg op de Dead Space-franchise.

De game begint door ons kennis te laten maken met het centrale speelbare personage, een kerel genaamd Jacob Lee. Niet te verwarren met Jason Lee uit My Name is Earl, Jacob is een soort ruimtevarende smokkelaar, zij het een die wat ruiger is dan je onstuimige Han Solo-type.

Jacob, een van de weinige beroemde gezichten onder de cast van The Callisto Protocol, wordt tot leven gewekt door Josh Duhamel (die je misschien herkent uit de sitcom All My Children, of recenter uit Jupiter's Legacy). Zonder al te veel weg te willen geven dat het verhaal zou kunnen bederven, volstaat het om te zeggen dat Jacob vast komt te zitten in een gevangenis op Callisto, de op een na grootste maan van Jupiter, terwijl hij probeert zich een weg naar buiten te vechten terwijl zombieachtige wezens grote schade aanrichten.

Het is een sterke opening, met de optredens van Duhamel et al. de actie lekker verkopen. De openingsscènes zijn ook passend episch, en ze zorgen voor een aantal mysteries die later hun vruchten afwerpen. De aangeboden wezens zijn vanaf het begin mooi gevarieerd en gruwelijk ontworpen, hoewel je misschien merkt dat het iets moeilijker is om ze af te weren dan je zou verwachten/leuk vinden van een reguliere actiegame (gelukkig kun je terugschakelen naar de gemakkelijkere moeilijkheden op elk moment).

Scariness is hier natuurlijk een waardevolle valuta, en de ontwikkelaars hebben veel verschillende manieren bedacht om het uit te geven - trucs lenen van The Last of Us Part 2 en recente Resident Evil-games, de game probeert je constant van streek te maken. Zelfs locaties die het gevoel hebben dat ze veilig zouden moeten zijn, nou, raad eens... dat zijn ze niet! Simpele acties zoals het openen van een kluisje kunnen je regelrecht in een jump-scare brengen, waarbij je slechts een paar verkeerd getimede button-bashes verwijderd bent van een zekere dood.

hoe open je een fles zonder flesopener

Sterven in dit spel is ook een geweldige straf, althans in visuele zin. Het voelt alsof de ontwerpers veel plezier hadden met het bedenken van behoorlijk gruwelijke, overdreven, bijna misselijkmakende sterfscènes om te spelen als je een ontmoeting met de monsters mislukt. Als je niet wilt zien dat het gezicht van een man letterlijk van zijn schedel wordt gevreten, wil je misschien je ogen sluiten als je een gevechtsscenario verprutst.

Op welke moeilijkheidsgraad je ook speelt, we durven te wedden dat de dood vrij regelmatig zal voorkomen. Middelen zijn schaars in deze verwoeste ruimtegevangenis, en er is maar zo veel dat je kunt doen met je slagwapen en de onhandige ontwijkbesturing van het spel (in een interessante draai die niet altijd goed voelt, ontwijk je met de linker joystick). Het is echter leuk om het gevecht in te gaan, vooral als je wapens en gadgets hebt ontgrendeld. Maar je zult veel fouten maken voordat je in de juiste flow komt.

In sommige opzichten beginnen de scheuren zichtbaar te worden naarmate het spel zich op zichzelf nestelt, waarbij het levelontwerp na een paar uur repetitief begint te worden. Soms voelt het vrij eenvoudig aan, zelfs ouderwets, omdat je gedwongen wordt om groezelige gangen en spelonkachtige kamers te verkennen, door ventilatieopeningen te kruipen en batterijen te verplaatsen om verhaal-belangrijke deuren te openen. Er is wat heel licht puzzelwerk, maar we betwijfelen of de game daarom zal worden herinnerd.

Een ander ding dat na een paar uur begint te raspen, is de dialoog, die op sommige punten in hammy-territorium verandert. 'Geweldig uitzicht', zegt een personage als ze eindelijk door een raam het maanoppervlak zien. Zijn vriend antwoordt in alle ernst: 'Je hebt verdomme gelijk, bruv.' Het is gewoon die licht schurende, nep-macho, actieheld-swagger die een beetje misplaatst voelt in zo'n brute omgeving.

Er is geen gebruikersinterface in het Callisto-protocol - je gezondheidsbalk bevindt zich op je achterhoofd.Opvallende afstand Studio's / Krafton

Als horror echter het belangrijkste is waar je naar op zoek bent, kunnen we niet genoeg benadrukken dat er hier heel veel van is en het meeste ervan is zeer effectief. We werden een beetje ziek van de gruwelijke doodsanimaties - vooral wanneer je, vanwege de ietwat gierige checkpoints, soms een paar minuten aan voortgang kunt verliezen terwijl een ruimteworm zich in Jacob's mond nestelt en hem opblaast van binnenuit - maar er wordt veel goed werk verzet op andere gebieden om de angst op te voeren.

Er is de griezelige soundscape, het ontbreken van enige tekst op het scherm die de sfeer zou kunnen temperen, de afwijkende belichtingskeuzes, de subtiele opwelling van angst als je je realiseert dat er een wezen in de buurt is en je geen kogels meer hebt. Waag je het met je slagwapen, probeer je weg te rennen of geef je gewoon toe dat je verslagen bent? De game dwingt je om echt na te denken over je overleving en het niet als een gegeven te beschouwen, op een manier die doet denken aan de met bloed bespatte dilemma's van Alien: Isolation.

Er is ook een element van voorraadbeheer in het spel. Moet je, met beperkte beschikbare slots, een gezondheidspakket vasthouden of is het beter om nog een partij kogels te dragen? En als je dan een 3D-printer bereikt (de slimme manier van het spel om je upgrades te laten maken), moet je die kogels dan omruilen voor een upgrade van je contactwapen? In een spel waar angst om elke hoek schuilt, moet je voorzichtig zijn en de juiste keuzes maken.

Uiteindelijk denken we dat het Callisto-protocol daarom zal worden herinnerd. De moeilijke keuzes, het groeiende gevoel van angst, de opluchting als je het pictogram voor automatisch opslaan ziet en beseft dat je eindelijk een checkpoint hebt bereikt. De sensatie van het ontwerpen van een plan met upgrades en items, en het vervolgens in stijl te zien spelen terwijl je een zombie in een gevaar voor de omgeving laat vliegen en in een wolk van bloed uiteenspat. Oh ja, dat is een ding om zeker van te zijn. Er zal bloed zijn.

The Callisto Protocol wordt vrijdag 2 december gelanceerd op pc, PS4, PS5, Xbox One en Xbox Series X/S. We hebben beoordeeld op PS5.

Laatste aanbiedingen

Honger naar meer gamen? Bezoek ons ​​releaseschema voor videogames of kom langs bij onze hubs voor meer gaming- en technologienieuws.

Colombia disney film

Op zoek naar iets om naar te kijken? Bekijk onze tv-gids of streaminggids.

Het nieuwste nummer van het tijdschrift is nu te koop - schrijf u nu in. Luister voor meer van de grootste tv-sterren naar de Radio Times View From My Sofa-podcast.