Ingenieus verhaal met de Doctor en Jo aan boord van een vrachtschip en op de vlucht voor de omnivore Drashigs, terwijl ze vastzitten in een Miniscope-peepshow...

Seizoen 10 – Verhaal 66
'Jo, heb je ooit kleine jongens gezien die zeedieren verzamelden en in een rotspoel stopten?' - de dokter
Verhaallijn
De Tardis vervoert de Doctor en Jo naar een vrachtschip dat blijkbaar in 1926 op de Indische Oceaan ligt. In feite zijn ze geland in het compressieveld van een verboden miniscoop, die ze heeft geminiaturiseerd. Het apparaat in peepshow-stijl, dat uitheemse soorten in verschillende habitats bevat, is eigendom van Lurman-entertainers Vorg en Shirna, die hun fortuin zoeken op Inter Minor. Een machtsstrijd op de planeet en woeste Drashig-wezens die aan de Scope ontsnappen, brengen de pogingen van de Doctor om de zaken recht te zetten in gevaar...
fortnite liefde en oorlog skins
Eerste uitzendingen
Aflevering 1 - Zaterdag 27 januari 1973
Aflevering 2 - Zaterdag 3 februari 1973
Aflevering 3 - Zaterdag 10 februari 1973
Aflevering 4 - Zaterdag 17 februari 1973
Productie
Filmen op locatie: mei 1972 in de steengroeve Tillingham Marshes en Carwoods in Asheldham, Essex; RFA Robert Dundas aan de rivier de Medway, Kent
Filmen: datum in Ealing Studios
Studio-opname: juni 1972 in TC4, juli 1972 in TC6
Vorm
Doctor Who-Jon Pertwee
Jo Grant-Katy Manning
Majoor Daly - Tenniel Evans
Claire Daly-Jenny McCracken
John Andrews-Ian Marter
Vorg-Leslie Dwyer
Shirna-Cheryl Hall
Pletrac-Peter Halliday
Kalik-Michael Wisher
Orum-Terence Lodge
Kapitein - Andrew Staines
Functionaris - Stuart Fell
Bemanning
Schrijver - Robert Holmes
Incidentele muziek - Dudley Simpson
Ontwerper - Roger Liminton
Scripteditor - Terrance Dicks
Producent/regisseur - Barry Letts
RT-recensie door Mark Braxton
Na een paar vroege struikelblokken is schrijver Robert Holmes nu goed op weg. Zijn fan-aangename soep van What the Butler Saw, politiek gekibbel, Christie-achtig mysterie en monsters ontketenden vanaf het begin bubbels met uitvindingen. Het uitgangspunt is ingenieus en lijkt conceptueel op iets dat Douglas Adams na een licht dutje zou hebben weggegooid. En de openingsovers veroorzaken aangename verwarring bij de kijker.
Welke relatie kan er bestaan tussen een grijze lopende bandwereld, allesetende moerasdraken en ‘topping’ sundowners, vragen we ons af. Hoewel Holmes het iets te vlot in elkaar zet, is de discipline van zijn schrijven iets wonderbaarlijks. Hij kent een gelijkmatige hoeveelheid tijd en belang toe aan de ongelijksoortige groepen, en geeft elke groep een eigen smaak: onze liefdevol plagerige helden, de pathologisch bureaucratische minderjarigen en de sluipende reizende spelers.
minecraft pc-updatelijst
De levendige stukjes karaktergeschiedenis zijn in geen enkel opzicht noodzakelijk, maar ze zijn heel helder gedaan. Holmes was inderdaad de baron van het achtergrondverhaal!
Geïnspireerde casting stimuleert de inspanningen van de schrijver nog verder. De in clownesk geklede Leslie Dwyer en Cheryl Hall vormen een fraaie dubbelact, die een voorbode is van hun sitcom-succes (hij als de sombere Mr Partridge in Hi-De-Hi!, zij als Wolfie's vriendin in Citizen Smith). Michael Wisher verlevendigt zijn sluwe commissaris Kalik met dezelfde snedige cadensen en zenuwslopende stilte die Davros tot de grootste slechterik van de show zullen maken. Ik hou van de manier waarop Kalik, wanneer een grommende functionaris op een hilarisch niet-specifieke manier in opstand komt, hem gewoon met een stemvork neerschiet.
Het is ook leuk om te zien hoe Ian Marter zich opmaakt voor zijn rol als metgezel Harry Sullivan, ook al is zijn gespannen Andrews hier niet veel meer dan een opgevuld overhemd.
Of hij nu werkt op een amusant, Dan Dare-achtig niveau (Wallarians, Zarb...) of op een veel serieuzer en contemplatiever niveau ('inferieure rassen', het 'vliegt naar moedwillige jongens'-scenario), Holmes lijkt even bedreven.
hoe doe je dubbele vlechten?
Zoals zo vaak het geval is bij de klassieke Who, legt het ambitieuze script een aanzienlijke druk op de effectenafdeling. De gapende, blindelings strijdlustige Drashigs worden op magnifieke wijze gerealiseerd in hun moerassige rijk, exploderend uit het water of kruipend als rupsen. Maar buiten het bestek zien hun door de CSO weergegeven, real-time versies er – net als de plesiosauruspop die de Bernice teistert – extreem hokey uit.
En misschien zou de term 'carnaval' verwelken onder het onderzoek van de handelsbeschrijvingen. Mensen, Drashigs en een vage, knipperende en je zult hem missen Cyberman zijn het enige dat we te zien krijgen van de menagerie van de Scope. Zelfs als je een Time Lord, een paar grijze gezichten en een paar varkensachtige, schijnbaar onafgemaakte rubberen maskers toevoegt, ben je nog steeds aan het pushen.
forza horizon 4 autolijst
Ah, maar het bereik van een man moet groter zijn dan zijn bereik. Als Holmes te veel van zijn productieteam vroeg, voorzag hij ons tenminste van rijke, tot de verbeelding sprekende gerechten. Fantastisch qua omvang, zou je kunnen zeggen.
Wat Katy vervolgens deed...
Dat was fantastisch. Jon en ik vonden het geweldig om in die machine te zitten en met fantastische acteurs over de hele linie te werken.
We waren aan het filmen bij Romney Marshes en ze zetten me op een vlot, zodat het leek alsof ik in de modder wegzonk. Er waren twee cameraopstellingen. Ze namen mijn bril af vóór mijn bit en lieten mij de andere opstelling filmen. Ik was vergeten en tegen de tijd dat ze terugkwamen, begon ik te blubben, blubben... Zo'n raar gevoel – al die modder die omhoog kroop.
(In gesprek met RT, april 2012)
Patrick Mulkern van RT interviewt Katy Manning

Archiefmateriaal van Radio Times

Ontwerper Roger Liminton sprak over zijn werk aan de serie in de Doctor Who Tenth Anniversary Special uit 1973, gefotografeerd met een vast model voor dit verhaal.
