Seizoen 3 – Verhaal 21
Advertentie
Drie tijdmachines in één oneindig klein stukje ruimte en tijd. Toeval is natuurlijk mogelijk … maar nauwelijks waarschijnlijk – Mavic Chen
Verhaallijn
De Doctor en zijn metgezellen, Steven en Katarina, landen op de planeet Kembel in het jaar 4000 en ontmoeten Bret Vyon, agent van de Space Security Service. Ze ontdekken dat de Daleks samen met andere galactische vertegenwoordigers plannen maken om de aarde en vervolgens het universum te veroveren, met behulp van de tijdvernietiger. De reizigers besluiten de aardse autoriteiten te waarschuwen, maar de Guardian of the Solar System, Mavic Chen, is ook partij bij het Dalek-plan. Dus vertrekken ze in het ruimteschip van Chen, waarbij de Doctor de taraniumkern van de tijdvernietiger heeft gestolen. Katarina offert zichzelf later op wanneer ze worden belaagd op de strafplaneet Desperus, zodat de missie van de dokter kan doorgaan...
Om het taranium terug te krijgen, stuurt Chen Sara Kingdom, een andere SSS-agent, om de Doctor en zijn metgezellen te lokaliseren wanneer ze de aarde bereiken. Kingdom is zich niet bewust van Chens verraad en schiet Vyon - haar eigen broer - neer voordat het met de Doctor en Steven door de ruimte wordt getransporteerd naar de planeet Mira en van daaruit naar Kembel. Een nepkern die door de dokter is gemaakt, stelt hen in staat om opnieuw aan de klauwen van Dalek te ontsnappen en, na intermezzo's op aarde en waarbij de oude tegenstander van de dokter, de monnik, betrokken is, keren ze terug naar Kembel. Hier keren de Daleks zich tegen Chen en doden hem, en de dokter steelt hun tijdvernietiger en gebruikt het om ze te vernietigen. Sara negeert de waarschuwing van de dokter dat ze terug moet naar de Tardis en wordt gevangen in de dodelijke stralen van het doemscenario.
minecraft kerstwereld
Eerste uitzendingen
1. De nachtmerrie begint – zaterdag 13 november 1965
2. Dag van Armageddon – zaterdag 20 november 1965
3. Devil's Planet – zaterdag 27 november 1965
4. De verraders – zaterdag 4 december 1965
5. Tellerplot – zaterdag 11 december 1965
6. Coronas of the Sun – zaterdag 18 december 1965
7. Het feest van Steven – zaterdag 25 december 1965
8. Vulkaan – zaterdag 1 januari 1966
9. Gouden Dood – zaterdag 8 januari 1966
10. Escape Switch – zaterdag 15 januari 1966
11. The Abandoned Planet – zaterdag 22 januari 1966
12. Tijdvernietiging – zaterdag 29 januari 1966
Productie
Filmen: september-december 1965 in Ealing Studios
Studio-opname: oktober 1965-januari 1966 in TC3 (eps 1-4, 6-12) en TC4 (ep 5)
natuurlijke groundhog afweermiddel
Gips
Doctor Who - William Hartnell
Steven Taylor - Peter Purves
Katarina – Adrienne Hill
Sara Kingdom – Jean Marsh
Mavic Chen – Kevin Stoney
Bret Vyon – Nicholas Courtney
De bemoeizuchtige monnik - Peter Butterworth
Tuinportaal - Brian Cant
Lizan - Pamela Greer
Roald – Philip Anthony
Zephon – Julian Sherrier
Tranter - Roy Evans
Kirksen – Douglas Sheldon
Bors – Dallas Cavell
Garge – Geoff Cheshire
Karlton - Maurice Browning
Daxtar – Roger Avon
Borkar - James Hall
Froyn - Bill Miles
Rhynmal – John Herrington
Trevor – Roger Brierley
Scott – Bruce Wightman
Celation – Terence Woodfield
Khepren - Jeffrey Isaac
Tuthmos – Derek Ware
Hyksos – Walter Randall
Malpha – Bryan Mosley
Dalek-operators – Kevin Manser, Robert Jewell, Gerald Taylor, John Scott Martin
Dalek stemmen – Peter Hawkins, David Graham
Bemanning
Schrijvers – Terry Nation (1-5, 7) en Dennis Spooner (6, 8-12)
Incidentele muziek – Tristram Cary
Ontwerpers – Raymond Cusick (1,2,5,6,7,11); Barry Newbery (3,4,8,9,10,12)
Verhaalredacteur – Donald Tosh
Producent – John Wiles
Regisseur – Douglas Camfield
RT Review door Mark Braxton
Twaalf afleveringen, contrasterende buitenaardse omgevingen, het oude Egypte, meer dan één terugkerende vijand, een complot om het universum omver te werpen en de eerste dood van een metgezel - gevolgd door een tweede en derde! Episch komt niet eens in de buurt.
Het is dus onmiskenbaar een klassieker, maar welke zijn de elementen die het zo maken? Omdat lengte alleen geen garantie is voor de status van de bovenste lade. Je hoeft alleen maar te kijken (als het moet) naar The Trial of a Time Lord in 1986 om dat te bewijzen. En in ieder geval zijn er nogal transparante pogingen om de plot te elastisch te maken. Maar wat het Masterplan van The Daleks in overvloed bezit, is ambitie, schaal, elan en vooral… afwisseling.
Raymond Cusick en Barry Newbery zorgden voor een schat aan fantastische omgevingen, van de gevaarlijke jungle van Kembel en borrelende moerassen van Mira tot de glanzende metalen architectuur van de Daleks en met hiërogliefen bezaaide gebouwen van de farao's. De productieploeg als geheel ging om met elke schandalige eis die het Nation/Spooner-script hen toewierp. Het zou dus een harde leermeester zijn die hen niet zou excuseren voor de vreemde onzichtbare alien! Wat wreed dan dat er nog maar een kwart van het hele verhaal overblijft (afleveringen 2, 5 en 10).
hoe doe je je eigen nagels thuis?
Maar wat nog meer? Nou, in Mavic Chen hadden we een van de grote schurken van Who. Op papier een razend, Bondiaans cliché dat vastbesloten is om macht te verwerven. Maar op het scherm is hij veel subtieler: Kevin Stoney doordrenkt Chen met welbespraakte boosaardigheid, steeds meer losgeslagen monomanie (I, Mavic Chen ...) en de vreemdste pengreep die mogelijk is. Toegegeven, zijn make-up is vreemd, maar de onbepaalde nationaliteit van het personage weerlegt elke kreet van racisme. Trouwens, iedereen die zowel over de Daleks kan praten als minachtend een indringende blik opzij kan gooien, verdient absoluut bewondering van het publiek.
De Daleks zelf zijn voor het grootste deel indrukwekkend ongevoelig en even telegeniek als altijd, hoewel het effect van hun nieuwe vlammenwerpers wordt verminderd door hun schijnbare inefficiëntie op het robuuste gebladerte van Kembel! Ook onthult een holistische kijk op het verhaal dat hun verkeerde benaming van een Masterplan nauwelijks voorbij de eerste hindernis komt. Veel hiervan is te danken aan het snelle verstand en de opgewekte geest van nog een andere reden voor het succes van het verhaal: de dokter.
[Willem Hartnell. Gefotografeerd door Don Smith, november 1965 bij BBC TV Centre, TC3. Copyright Radio Times Archief]
William Hartnell geeft een van zijn beste optredens als de Time Lord, van zijn gebruikelijke, ondeugende monologen en harrumphing irritatie tot een spot van kaarten-naar-de-borst slimheid en, meer dan eens, volkomen achtervolgde hulpeloosheid. In aflevering negen klinkt Hartnell nogal slecht, maar hij gaat hoe dan ook door. Alle eer aan hem hiervoor: zijn te slim af zijn van de monnik en de Daleks zorgt voor enkele van de opvallende momenten van het verhaal.
Dat brengt ons bij de metgezellen. Steven blijft zijn stevige, humorloze groef ploegen, niet geholpen door zijn karton-stijve corduroy jack. Maar het verhaal valt op door de dood van Katarina. De goedgelovige naïef van Adrienne Hill vormde een sympathiek contrast met de gebruikelijke Tardis-reiziger, en haar ultieme gebaar zou de kijkers in 1965 verdovend hebben gemaakt.
En hoewel ze geen metgezellen zijn in de geaccepteerde zin, is het een feit dat Bret Vyon en Sara Kingdom allebei de dokter vergezellen op zijn zoektocht. Ook zij sterven een adembenemende dood: Bret neergeschoten door zijn zus (wiens motivatie onvoldoende wordt uitgelegd) en de laatste tot afschuwelijke, Ursula-Andress-in-She-stijl snelle veroudering. Fans praten nog steeds over de dood van Adric in 1982, maar hoe zit het met deze verbluffende triple whammy?
Het vertrouwen van de producenten in verschillende stijlen en behandelingen in deze tijd was zo groot dat ze een geweldige komedie probeerden voor hun eerste kerstdag-aflevering, The Feast of Steven, en daarbij de vierde muur doorbraken met de Doctor's Happy Christmas voor de kijkers. Of het destijds werkte, is discutabel; het is nu absoluut verschrikkelijk. Erger was om in de volgende aflevering te komen wanneer de Tardis op het veld van The Oval landt tijdens een cricket-international. De uitwisseling van de commentatoren zou door een kind kunnen zijn geschreven.
Maar toch, je kunt de aflaat vergeven: een frivole pauze was waarschijnlijk nodig, gezien wat er zou volgen. De finale is een van de somberste en meest plechtige in de geschiedenis van de show.
waarom zie ik 444
Geen enkele recensie van deze monsterlijke onderneming kan voorbijgaan zonder de regisseur te noemen - een van de echte onbezongen helden van de show, Douglas Camfield - die alle ongelijksoortige onderdelen bundelt met prijzenswaardige vasthoudendheid. Niet veel mensen zouden zo'n uitdaging zijn aangegaan, maar Camfields houding was: als ik dit aankon, kon ik alles aan. Als het niet zijn mooiste verhaal was, was het ongetwijfeld zijn grootste prestatie.
- - -
Radio Times archiefmateriaal
Dit epische verhaal werd gepromoot door een verscheidenheid aan kleine functies, soms wisselend in regionale edities. Ze gebruikten vaak afbeeldingen waarvan het bestaan niet meer bekend is.
Dit was de belangrijkste introductie en een regionale variant voor The Nightmare Begins.
Kleine samenvattingen voor Day of Armageddon, Devil's Planet en Counter Plot (sommige alleen gedrukt in edities die nog geen BBC 2 bevatten).
RT-facturen
- - -
morgen f1 raceAdvertentie
[Afleveringen 2, 5 en 10 beschikbaar op de BBC dvd-boxset, Doctor Who: Lost in Time.
Complete soundtrack beschikbaar op BBC Audio CD]