Deze wedstrijd is nu gesloten
Voordat Edgar Wrights nieuwe film Last Night in Soho vorige maand in première ging op het Filmfestival van Venetië, schreef de regisseur een brief waarin hij het publiek vroeg niets te onthullen over de wendingen in het verhaal. Het hoofdpersonage van de film, Eloise, gaat op reis, schreef Wright, en hij zou graag willen dat kijkers die reis met haar maken zonder iets te weten over waar het hen zou kunnen brengen.
Advertentie
Een ding dat echter van tevoren bekend moet zijn, is dat de film een zeer delicaat onderwerp behandelt - inclusief misbruik van vrouwen. Sommige vroege recensies vroegen zich af of dit thema op de juiste manier in de film wordt behandeld en of Wright de juiste persoon is om het probleem aan te pakken, maar in een exclusief interview met TV neemt co-schrijver Krysty Wilson-Cairns een andere mening in.
Gevraagd of iets over het uitgangspunt van de film haar een beetje aarzelend maakte, antwoordt ze, ik bedoel, ik denk dat ik Edgar ken en bevriend ben met Edgar en weet... dat het team waarmee hij werkt overwegend vrouwelijk is, de twee producenten, in feite drie van zijn producenten zijn vrouwen.
Hij is een zeer empathisch en zeer begripvol persoon, vervolgt ze. Hij is niet iemand die ik echt de nuance moest uitleggen van de moeilijkheden waarmee vrouwen soms worden geconfronteerd, omdat hij het begreep en had toegekeken en vaak op allerlei manieren had ingegrepen. En ik denk dat hij me daarbij niet nodig had.
Hoewel Wilson-Cairns op dat vlak niet al te veel bedenkingen had, benadrukt hij dat zowel zij als Wright een echte verantwoordelijkheid voelden bij het vertellen van het verhaal, en zegt dat hun onderzoek naar de tijdsperiode die in de film wordt afgebeeld hen alleen maar vastberadener maakte om het goed te doen .
Anya-Taylor Joy en Matt Smith in Last Night in Soho (Universeel)
Uiteindelijk hadden we zoveel onderzoek dat onze ergste angsten bevestigde over hoe dat decennium was en hoe Soho toen was, zegt ze. En al deze verhalen die niet worden verteld en nooit verteld zullen worden, ik denk dat het als schrijver heel belangrijk is om te proberen te creëren, niet iemands leven te nemen en op het scherm te zetten, maar deze ervaringen te nemen en ze samen te voegen tot een personage dat voelt waar.
En ze voegt eraan toe dat het onderwerp in feite perfect paste bij het horrorgenre - dat volgens haar in staat is om moeilijke thema's op een meer toegankelijke manier aan te pakken dan andere genres.
Ik denk dat het heel belangrijk is om met horror iets te schrijven waar je echt bang voor bent, zegt ze. En de manier waarop vrouwen worden behandeld, en giftige mannelijkheid, maakt me echt bang. En ik denk dat het ook echt alle vrouwen bang maakt.
En ik denk dat deze genrefilms, soms zouden mensen niet naar een documentaire of een drama over dit onderwerp gaan kijken, maar dit genre kan een Trojaans paard zijn, omdat je weet dat je vermaakt zult worden, maar het kan gewoon je ogen openen naar een andere ervaring.
Klik hier om uw e-mailvoorkeuren te beheren.
Wright is altijd een zeer cine-geletterde regisseur geweest - Wilson-Cairns beschrijft hem als de grootste filmnerd die ik ooit heb ontmoet - en het is dan ook geen verrassing dat de nieuwe film vol staat met verwijzingen naar klassieke horrorfilms. Wright zelf heeft Roman Polanski's Repulsion en Nicolas Roeg's Don't Look Now uitgekozen als twee belangrijke invloeden, en Wilson-Cairns zegt dat hij haar tijdens het schrijfproces veel kijkhuiswerk heeft gegeven.
Als je met hem begint te werken, stuurt hij je gewoon een stapel dvd's die ongeveer even groot zijn als jij, lacht ze. Ik denk dat de stapel die hij me stuurde letterlijk anderhalve meter hoog was, in mijn woonkamer, en hij zei: 'Kun je deze allemaal bekijken tegen het einde van de week', en ik zei: 'Natuurlijk kan ik niet - Ik ben maar één mens!'
Maar ze zegt dat hoewel die films, waaronder verschillende Italiaanse Giallos, nuttig waren om de toon en esthetiek van de film te bepalen, ze minder behulpzaam waren bij het bouwen van de personages en het verhaal zelf.
Voor personages en verhaal en wereldopbouw was er niet veel, vooral dat vrouwen echt in een positief daglicht stonden, zegt ze. Ik bedoel, veel van de films die in de jaren ’60 werden gemaakt, waren erg moralistisch, en een beetje als ‘shame on you, jonge vrouw voor het hebben van een droom’. En dus was er niet veel om per se op voort te bouwen. Maar er was zoveel om kleur te geven.
En ze voegt eraan toe dat enkele van de nuttigste clips die ze heeft bekeken uit een nogal andere bron kwamen. Het ding dat volgens mij het meest klikte voor mij, was dat we in de jaren ’60 naar deze Pathé-journaals van Soho keken, legt ze uit. Je weet wel, met een auto, gewoon rondrijden, geen dialoog, geen geluid. En gewoon die wereld zien en ook zien hoeveel het op elkaar leek, hoeveel er niet was veranderd in de gebouwen en zo.
En ik veronderstel dat ik altijd verliefd was geweest op het verleden en in Soho is het onmogelijk om het niet in elk hoekje en gaatje te voelen. Maar het kijken naar die dingen maakte alles zoveel meer aanwezig voor mij, zoveel levendiger. Ik vond het leuk om daar door het konijnenhol te tuimelen, en in die zin had ik echt een band met Eloise.
De film opent op vrijdag 29 oktober – net op tijd voor Halloween – en Wilson-Cairns zegt dat als het publiek één ding kan afleiden van de ervaring, het is dat het romantiseren van het verleden zelden tot positieve resultaten leidt.
In het afgelopen decennium is nostalgie politiek tegen ons ingezet, vaak om te zeggen: 'Oh, herinner je je de goede oude tijd niet, zullen we daar niet teruggaan?', zegt ze. En weet je, als vrouw was de goede oude tijd niet zo goed! En veel van de problemen waar we vandaag de dag nog steeds mee te maken hebben, waren toen 10 keer erger.
En dus was ik nooit iemand die ... luister, ik zou graag de jaren '60 bezoeken, maar ik zou meteen terugslaan. Ik zou meteen teruggaan naar het heden, ik zou daar nooit willen blijven en daar blijven. Ik denk dat nostalgie eigenlijk best gevaarlijk is, en ik denk dat op een persoonlijk niveau, achterom kijken naar de antwoorden nooit goed is. Ik denk dat je moet terugkijken voor de lessen. En dus gaat de hele film daar in wezen over.
Wil je meer Last Night in Soho-content?
- Last Night in Soho soundtrack – alle nummers in de nieuwe horrorfilm van Edgar Wright
- Edgar Wright zegt dat filmstudio's vastzitten in een doodscyclus van reboots en franchises
- Medeschrijver van Last Night in Soho onthult welke wijzigingen zijn aangebracht ten opzichte van het originele script
Last Night in Soho is nu te zien in de Britse bioscopen. Op zoek naar iets om vanavond te kijken? Bekijk onze tv-gids of bezoek onze hub Films voor al het laatste nieuws en functies.