Dus nu weten we het. National Treasure heeft de waarheid over Paul Finchley onthuld. Spoilers volg voor iedereen die de seriefinale niet heeft gezien.
Advertentie
Robbie Coltrane's personage Paul was een verkrachter en pedofiel, maar hij werd door de rechtbank vrijgesproken van alle aanklachten in een verbluffende climax op Channel 4's National Treasure.
Zijn verdedigingsteam vernietigde vakkundig de zaken van de twee belangrijkste getuigen die hem beschuldigden van historische seksuele misdrijven.
Ze schilderden met succes babysitter Christina (Susan Lynch) als een fantast die graag geld wilde verdienen met haar verhaal. En Kate Hardie's Rebecca Thornton had haar beweringen verscheurd nadat werd onthuld dat ze de entertainer een jaar na de vermeende verkrachting een fanbrief schreef.
Maar terwijl de flashback suggereerde dat de 15-jarige Christina zich vrijwillig leek te hebben overgegeven aan Finchley's seksuele avances, lijkt hij zich in dat geval schuldig te maken aan seksuele relaties met een minderjarige. En er werd ook niets beweerd over zijn aanval op Rebecca.
Het was duidelijk verkrachting, en niet alleen dat, Finchley's komische partner Karl (Tim McInnerny) wist het. Hij kwam zijn vriend tegen in zijn trailer terwijl hij de overtreding beging, het gehuil en de strijd van zijn slachtoffer duidelijk voor iedereen met een paar oren, en greep niet in. Ook sprak hij zich niet uit wanneer hij kon in de rechtszaal. Zoals hij onthulde, wist Karl dat als Finchley werd neergehaald, hij ook zou zijn vernietigd door associatie.
Het was een betoverend en gespannen uur van drama dat vakkundig de belangrijke waarheden van dit meeslepende verhaal blootlegde, maar net genoeg grijs gebied en onbeantwoorde vragen liet.
De rechtszaalscènes waren schrijnend om te zien terwijl de claims en tegenclaims met onwankelbare brutaliteit werden gepresenteerd. Finchley en de twee vrouwen konden zich nergens verstoppen.
Vreemd genoeg was het hoofdpersonage in de hele aflevering, misschien het hele drama, niet in de beklaagdenbank: Marie, de vrouw van Finchley, uitstekend gespeeld door Julie Walters, kwam naar voren als de doorlopende lijn waarop dit hele drama draaide.
Haar reis van vertrouwen op het woord van haar man naar haar absolute geloof in zijn schuld werd behendig en gevoelig behandeld door de scenarioschrijver Jack Thorne en de actrice zelf.
Er zijn lagen van jou, nietwaar? Marie vertelde het haar man in de seriefinale, net voordat hij moest getuigen. Ze smeekte hem om moedig te zijn en de waarheid onder ogen te zien, maar dat deed hij natuurlijk niet. Hij presenteerde een uitstekend front voor de rechtbank en de juryleden die natuurlijk weinig te maken hadden met de feiten van de zaak.
Wat hij wel deed, was Marie gebruiken om zijn oprechte verontschuldigingen aan zijn vrouw uit de haven aan te bieden. Een deel van die erkenning voelde zelfs oprecht aan. Maar net als bij dit genuanceerde drama, voelde het ook als een glans van slim showmanschap dat vakkundig werd uitgevoerd door een professionele entertainer in een poging de jury aan de kant te krijgen.
sid de luiaard stemacteur
In sommige opzichten was zijn schuld en de niet schuldigverklaring geen verrassing. Het zou onverwacht zijn geweest als een vooruitstrevende omroep als Channel 4 een man als Finchley had voorgesteld als een onschuldige man. Het zou ook verrassend zijn geweest, gezien de moeilijkheden om echte veroordelingen voor verkrachting te krijgen, als hij schuldig was bevonden.
Wat wel als een dramatische verrassing kwam, waren de laatste scènes. Op het feest dat hij geeft voor zijn vrijspraak, blijkt Finchley zijn familie te hebben verloren.
Zijn dochter Dee (Andrea Riseborough) merkt akelig op dat ze niet veel schaamte in haar vader ziet en hem met een verdachte kilheid aankijkt. En Marie? Ze leek helemaal verdwenen te zijn, mogelijk met het oog op een relatie met Karl, met wie ze eerder in de aflevering seks had.
Het is echter waarschijnlijker dat ze uit dat afschuwelijke huis en uit hun beider levens is verdwenen. Per slot van rekening liet Karl zien dat hij bereid was te liegen om zichzelf te beschermen en de slachtoffers van Finchley meer pijn te bezorgen, en Marie wist het. Karl blijft ook in het huis als Marie nergens te bekennen is.
AdvertentieWat haar man betreft, het feit dat de vrouw van wie hij houdt nu weet dat hij een leugenachtige verkrachter is, lijkt zijn voornaamste – en enige – straf te zijn. Op het einde kon hij alleen maar tevergeefs haar naam schreeuwen, keer op keer….
