De DJ is een van de weinige presentatoren die zijn vaste radioplek behoudt – maar volgens hem is de zender toe aan verandering
Ondanks grote veranderingen in het BBC Radio 6 Music-schema – Mary Anne Hobbs verhuist van weekends naar weekdagen, terwijl Shaun Keaveny een middagshow begint – blijft Steve Lamacq op zijn plek om 16.00 uur.
Radio Times haalde de presentator in toen de zender een nieuw tijdperk betrad.
- Shaun Keaveny van BBC Radio 6 Music onthult zijn nieuwe middagshow – en legt uit waarom hij het ontbijt moest verlaten
- BBC 6 Muziek verandert: Mary Anne Hobbs betreedt nieuwe wegen met een nieuwe doordeweekse show
Dus te midden van al deze schemawijzigingen, Steve, blijf je op je normale dagslot?
Ja, nou, dat moet ik hebben - eindig om 7 uur, ga naar een optreden om 8 uur! Anders zou het toch niet werken?
Wat vind je ervan dat je niet wordt verplaatst?
Nou, ik bedoel, voor mij is het perfect. En door de jaren heen zijn we de mensen gaan begrijpen die naar de show luisteren, en je denkt altijd: waar is de luisteraar op dit moment?
Omdat het niet zoiets is als een lunchprogramma of een ontbijtshow, waarbij je vrijwel weet waar mensen zijn. Je hebt mensen die hun werk afmaken en waarschijnlijk naar huis reizen. Dan heb je het moment waarop ze in de keuken staan, of thee drinken. Maar we proberen de hele tijd de show op de juiste manier te laten verlopen, dus ja, ik ben erg blij dat ik het nog steeds kan doen.
Hoeveel optredens ga je naar een week?
Twee of drie. In sommige gevallen moet je bands gaan zien waar je misschien niet zeker van bent. Ik hou er niet van om een mening te hebben over een band zonder ze gezien te hebben.
En de inhoud van de show?
Nou ja, een deel ervan komt uit de playlist voor overdag: de nieuwe platen. Dan krijg je wat oudere platen die uit de computer komen, maar ik kan altijd zeggen: 'Dit vind ik niet zo leuk', en het voor iets anders veranderen. Voor de rest kies ik de helft oude platen en de helft nieuwe platen, eigenlijk. Platen die een verhaal vertellen, of waarvan u denkt dat ze interessant kunnen zijn. Ik bedoel, ik werk nog steeds volgens het Peel-principe - dat je één plaat speelt waarvan je weet dat het publiek het leuk zal vinden, één plaat waarvan je denkt dat het publiek het leuk zal vinden, en één plaat waarvan het je niet uitmaakt of ze het leuk vinden of niet. omdat je het zelf leuk vindt. Ik denk dat als je dat goed in evenwicht houdt, je vrijwel iedereen tevreden stelt, en dat je daarbij je ziel redt.
Hoe heeft de interactie met de luisteraars het werk veranderd in termen van uw plezier ervan?
In zekere zin is het iets eenvoudiger omdat je gesprekken kunt voeren met luisteraars, en je nooit zoveel brieven zult hebben ontvangen als e-mails. Tegenwoordig krijg je in de loop van de week een veel betere indruk van wat mensen leuk vinden, en van de breedte van wat mensen leuk vinden.
Dus wat vind je het leukst aan de baan?
In staat zijn om de platen af te spelen van bands waarvan je denkt dat ze heel goed zijn – bands die zich misschien in de periferie bevinden, veronderstel ik. Een beetje ouderwets. Ik heb altijd van bands in buitenbeentjesstijl gehouden, of van underdogs. Je krijgt een plaat van een underdogband, speelt die af, en dan schrijft iemand je en zegt: Ik vond die plaat erg leuk. Of komt naar je toe tijdens een optreden en zegt: Die plaat die je laatst hebt gedraaid, ik heb twee van hun nummers gedownload, of ik ben ze live gaan zien, en het kan maar één persoon zijn. Maar het is een grote verantwoordelijkheid, omdat je zo’n positie niet kunt misbruiken, dus je moet heel hard werken om die te verdienen. Je moet naar veel dingen luisteren, denk ik, en daarom ga ik naar zoveel optredens en besteed ik op zondag zeven uur aan het doorzoeken van de postzak.
U noemde het pionieren van de underdog. Geef ons een aantal bands en acts waarvan je trots bent dat ze een rol hebben gespeeld in hun succes?
Ik veronderstel Blur uit de beginperiode en Teenage Fanclub uit begin jaren 90. Elastica, bij wie ik betrokken was – ik heb eigenlijk het eerste Elastica-album uitgebracht, ik vond het zo leuk. En Coldplay, een band die door 23 platenlabels was afgewezen toen ik ze zag.
Stuurt Chris Martin je nog steeds chocolaatjes?
Nou, hij heeft ons geen doos chocolaatjes gestuurd. Maar als dit binnenkomt, Chris, zou ik wel graag een doos chocolaatjes willen! Maar hij stuurde ons wel een heel leuk bericht toen ik mijn 25-jarig jubileum vierde op de BBC, wat erg aardig van hem was.
En 6 Muziek zelf – wat is het geheim?
Contact houden met het publiek, denk ik. Ik heb nog nooit bij een radiostation gewerkt waar ik het publiek zo goed kende. Ik denk dat dat altijd de sleutel zal zijn. En we zijn niet zelfgenoegzaam. Ik denk dat de veranderingen die in het nieuwe jaar komen erop wijzen dat iedereen zich daarvan bewust is. We moeten altijd blijven nadenken: waar gaat de muziek heen, waar willen we dat de zender naartoe gaat, hoe vertegenwoordigen we het muzikale landschap en de mensen die de muziek maken en de mensen die ernaar luisteren. Je moet blijven luisteren en vooruitkijken, denk ik. Dat is de enige manier waarop we verder kunnen.