Wat is de deal met de hond van Pavlov?

Aan het einde van de 19e eeuw bestudeerde een Russische wetenschapper, Ivan Pavlov (1849-1936), het spijsverteringsstelsel van zoogdieren. Hij verliet deze studie toen hij iets interessants opmerkte. Hij zag dat de honden in zijn studeerkamer begonnen te kwijlen toen ze iemand in een witte laboratoriumjas zagen. De mensen die de honden voerden droegen allemaal witte laboratoriumjassen, maar de honden kwijlden zelfs als de technici geen eten brachten. Deze erkenning bracht Pavlov ertoe om onderscheid te maken tussen ongeconditioneerde en geconditioneerde reacties.

Ongeconditioneerde reactie

Pavlov noemde het speekselvloed van de honden in aanwezigheid van voedsel een ongeconditioneerde reactie - het was niet iets dat ze hadden geleerd. Ze deden het net zo natuurlijk als ze jeuk zouden krijgen of met hun staart zouden kwispelen als ze een vriendelijke stem hoorden - het was bewusteloos.

Pavlovs experimenten met geconditioneerd leren

In de experimenten van Pavlov werden de honden geïsoleerd en getuigd, en hun voerbakken werden voor hen geplaatst. Buisjes in hun wangen maten de speekselvloed. Waar speekselvloed rond voedsel een ongeconditioneerde reactie is, stelde Pavlov vast dat de reactie van de honden op laboratoriumassistenten zonder voedsel geconditioneerd was. Ze ontwikkelden de reactie omdat ze mensen in witte jassen gingen associëren met voedsel.

Pavlovs experimenten Uitvouwen

Pavlov vroeg zich af wat er zou gebeuren als hij een neutraal geluid in het gehoor van elke hond zou plaatsen en dat geluid niet zou associëren met voedsel. Pavlov koos een metronoom, een vervelend geluid dat niet erg interessant zou zijn voor een hond, en zeker niet voor een hongerige. De honden negeerden de metronomen. Toen zette hij de metronoom uit. Hij zette ze alleen aan als het eten op het punt stond te worden geserveerd. Het duurde niet lang of de honden vertoonden dezelfde geconditioneerde reactie als bij de laboratoriumassistenten. Ze hadden gehoord dat het geluid van de metronoom betekende dat er eten zou komen, en ze begonnen te kwijlen toen ze de toon hoorden.

gta v xbox 1 cheats

Hoe zit het met de klokken?

Het standaardverhaal over de experimenten van Pavlov is dat hij klokken luidde voordat hij zijn laboratoriumhonden te eten gaf, en ze zouden kwijlen. Na een tijdje kon hij bellen rinkelen zonder eten aan te bieden en ze zouden toch gaan kwijlen. De waarheid is dat Pavlov verschillende stimuli heeft geprobeerd. Hij deed bellen bijzonder effectief - de minste tijd die verstreek tussen de stimulus en de beloning, hoe sneller de honden reageerden.

Pavlov en menselijke psychologie

De experimenten van Pavlov hebben aangetoond dat er een verschil is tussen natuurlijk, ongeconditioneerd gedrag en aangeleerd gedrag, ook wel Pavloviaanse of klassieke conditionering genoemd.Als je op een donderslag dicht bij je huis springt, vertoont je een ongeconditioneerde reactie. Mensen reageren van nature op luide, onverwachte geluiden - dit is niet iets dat we moeten leren.Een eenvoudig voorbeeld van klassieke conditionering is een kind dat opgroeit met een hechte hond; hij of zij zal waarschijnlijk honden accepteren en ervan houden vanwege klassieke conditionering. Aan de andere kant zullen kinderen die op jonge leeftijd door honden worden gebeten of bedreigd, ze waarschijnlijk vermijden en als volwassenen zelfs bang voor ze zijn.

Pavlov en reclame

Aangezien het doel van adverteren is om een ​​beroep te doen op de wens van mensen om verschillende producten te kopen, raakten marketeers al snel geïnteresseerd in hoe de Pavloviaanse theorie hen zou kunnen helpen hun producten te verkopen. Het doel is om gevoelens of reacties die we begrijpen te verbinden met producten die die gevoelens niet van nature veroorzaken. Een Coca-Cola-advertentie die een begeerlijke vrouw met een verlangende blik laat zien, moedigt kijkers bijvoorbeeld aan om dat verlangen naar de koude drank te voelen.

Pavlov's honden en kinderen

Nee, Pavlov experimenteerde niet op kinderen. Maar ouders en leraren, en anderen die met kinderen werken, gebruiken vaak klassieke conditionering zonder het zelfs maar te beseffen. Weet je nog dat je in de eerste klas zat en je leraar een grote, kleurrijke sticker op je papier plakte? Misschien stond er Wauw! Goed werk! of je bent een ster! Dat gaf je zo'n goed gevoel dat je het mee naar huis nam om aan je ouders te laten zien. Ze zeiden: Geweldig! Ga zo door! Je leerde dat als je je best deed op school, je niet alleen beloond zou worden met stickers, maar met ieders goedkeuring en geluk.

In feite begon dit allemaal toen je leerde kruipen, je eerste woord zei of je eerste hap broccoli at. Je hebt geleerd: als ik me op een bepaalde manier gedraag, worden andere mensen daar blij van. We realiseren ons snel de verschillende voordelen van dergelijk gedrag.

Ze spelen ons lied

Veel stellen noemen een bepaald lied ons lied. Jaren later, als ze dat nummer horen, komt er een storm van herinneringen. Als je naar een droevig lied luistert, herinner je je misschien wanneer jij je ook zo voelde. Muziek laat je met je voeten tikken zonder het te beseffen -- een ongeconditioneerde reactie -- maar het gevoel dat we associëren met een bepaald deuntje is een voorbeeld van klassieke conditionering.

Honden vertonen nog steeds Pavloviaanse reacties

Waarom denkt uw hond dat u op het punt staat het huis te verlaten? Waarom rent ze naar de deur en gedraagt ​​ze zich zoals ze altijd doet als je haar meeneemt voor een ritje? Je haalde alleen je sleutels uit je zak en legde ze op tafel. Die rinkelende toetsen waren de stimulans. Het is beter om de riem niet aan te raken.

Plezier met Pavlov

Als je een hond hebt, kun je het klassieke Pavlov-experiment zelf proberen. Bel gewoon aan of tik met een lepel op de zijkant van een metalen voerbak vlak voordat u uw hond voert. Probeer dan hetzelfde geluid te maken zonder eten te geven. Kijk of je de resultaten van Pavlov kunt dupliceren.