Wat zijn de Id, Ego en Superego?

In de jaren twintig introduceerde de Oostenrijkse neuroloog en psycholoog Sigmund Freud voor het eerst het idee van het ego, id en superego als de bouwstenen van de menselijke persoonlijkheid. Voor Freud dragen deze drie elementen bij aan hoe we de wereld zien en ermee omgaan. De interactie tussen het id, ego en superego beïnvloedt ook waarom mensen handelen zoals ze doen. Deze theorie wordt het structurele model van de psyche van Freud genoemd.

Het dieptepunt op de id

Volgens Freud is het id de wortel van onze psychische energie. Dit deel van de psyche reageert op instinct en primitieve behoeften: honger, behoefte, geslachtsdrift en agressie. Het id bestaat uitsluitend volgens het 'plezierprincipe' en neemt al haar beslissingen op basis hiervan. We zouden dit onmiddellijke bevrediging kunnen noemen, ongeacht de gevolgen.

citaten uit de verjaardagsfilm

Zorgen voor nummer één

De invloed van het Pleasure Principle betekent dat als de id iets wil en het niet meteen krijgt, het een staat van angst of spanning kan creëren. Freud geloofde dat mensen met deze drang werden geboren, omdat baby's zo werken. Een baby wordt volledig geregeerd door het id en vereist onmiddellijke bevrediging - als ze het niet krijgen, huilen ze totdat ze het wel doen. Deze reactie is essentieel om vroeg in het leven te overleven.

Voor altijd jong?

Naarmate mensen ouder worden, leren ze hun id te beheersen. Hoewel het altijd zijn invloed op de persoonlijkheid uitoefent, vooral bij het najagen van plezier, wordt het getemperd door het samenspel van het ego en het superego, die mensen samen in staat stellen zich op redelijke en sociaal aanvaardbare manieren te gedragen.

Ego, Ego, Ego

Volgens Freud ontwikkelt het ego zich vanuit het id. Het is het deel van de menselijke persoonlijkheid dat verantwoordelijk is voor het omgaan met de realiteit, en het ontwikkelt zich naarmate we groeien. Het ego bestaat volgens het 'realiteitsprincipe', het vermogen om de voor- en nadelen van een situatie te meten voordat het in een impuls handelt.

Een heel redelijk ego

Het realiteitsprincipe instrueert het ego om de kosten en baten te meten voordat het iets doet. Het id maakt ons attent op ons gebrek aan iets, en het ego stelt bevrediging uit tot het juiste moment om het te bevredigen. Freud vergeleek de id en het ego met een paard en zijn berijder. De ruiter (het ego) kan het paard (het id) controleren en begeleiden naar waar het kan eten en drinken en zo aan zijn behoeften kan voldoen.

Uitgestelde bevrediging

De gemakkelijkste manier voor het ego om het id te besturen, is door een situatie van vertraagde bevrediging te creëren. Stel je voor dat je midden in een vergadering zit en honger krijgt. De id zal je aanmoedigen om meteen op te staan ​​en iets te eten te zoeken. Het ego kan de situatie echter beheersen door bevrediging uit te stellen en je id te laten weten dat er binnenkort eten zal zijn. En dus wacht je tot het einde van de vergadering en ga je lunchen. Het ego vindt en lokaliseert een real-world optie om aan de behoeften van het id te voldoen.

de mannen van de koning

Langs kwam het Superego

Het superego is het deel van de persoonlijkheid waar we onze moraal en ethiek bewaren. Het is de thuisbasis van ons geïnternaliseerde gevoel van goed en kwaad dat we krijgen van de samenleving, zorgverleners en de gemeenschap. Volgens Freud begint het superego zich te ontwikkelen rond de leeftijd van vijf jaar. Dit deel van de psyche is ook hoe we richtlijnen bepalen voor oordelen en besluitvorming.

Delen van het Superego

Het superego helpt ons gedrag onder controle te houden dankzij zijn dubbele aard. Het Ego-ideaal is de gouden standaard voor persoonlijk gedrag. We weten dat als we ons op deze manier gedragen, we trots, voldoening en prestatie zullen voelen. Het Geweten is de poortwachter tegen ons slechtste gedrag. We weten dat als we ons geweten kruisen, we schuld, schaamte en wroeging zullen voelen. Het superego neemt alles over hoe we ons gedragen en stelt een idealistische norm om het best mogelijke zelf te zijn.

Een kwestie van balans

Freuds creatie van het id, ego en superego ging over het verklaren van menselijk gedrag. Hoewel ze elk verantwoordelijk zijn voor een ander deel van ons gedrag, zijn het geen afzonderlijke entiteiten. In plaats daarvan hebben ze regelmatig contact met elkaar en overschrijven ze elkaar. Als ze soepel werken, geloofde Freud dat een persoon kon genieten van een vredig leven en een evenwichtig gevoel van eigenwaarde.

Op het koord lopen

Als de interacties tussen id, ego en superego echter te moeilijk worden, kan dit interne conflicten veroorzaken. Freud bedacht de uitdrukking 'ego-kracht' om te beschrijven hoe het ego kan blijven functioneren en bestaan ​​in de echte wereld, ondanks de strijd tussen het id en het superego. Zoals Freud het zag, blijft een persoon met ego-kracht in balans. Met te weinig ego-kracht kunnen ze ontwrichtend en chaotisch of te onbuigzaam worden.